Brief voor Frans Timmermans (2)
Beste Frans,
Ik vertrouw en geloof u niet.
Toen u zich als enige kandidaat stelde voor de speciaal voor u opgestelde combinatie GroenLinks-PvdA , met als idee om ons land te leiden gingen mijn nekharen wel even overeind staan. Niet van schrik, maar van afschuw.
We hadden net een pilsje los getrokken en geproost dat we van een notoire leugenaar af raken, met als hoop dat er een nieuwe lichting jonge frisse nog niet getekende politici het voortouw gingen nemen, bij toch wel de wederopbouw van het politieke landschap. Een frisse wind, nieuw leiderschap, nieuw elan.
Komt u, de liegende Aso-Socialist uit Brussel terug. Waarom eigenlijk?
Bent u dan de pleeborstel die het politieke riool gaat opschonen? Het ontstoppingsmiddel dat het vertrouwen in de politiek en overheid gaat herstellen? U was juist zo lekker bezig met uw felbegeerde “Green Deal” of wit u Nederland een groen lesje komen leren?
Nou ja, ik geef het een kans dacht ik nog.
Tot uw eerste quote: “…de grootste uitdaging is het vertrouwen herstellen….” In wat Frans? In uzelf? Dat kan ik wel begrijpen aangezien u de macht wilt hebben. Toch een mastodont zoals men dat noemt. Die walst wel even door de politieke porseleinkast heen, is de algemene gedachte. Het gewicht in de schaal.
Voor degenen die het idee hebben dat Nederland en misschien ook wel Europa een groen Walhalla moet worden, kan ik begrijpen dat u beter bent dan het Jonge Kipje ( Kuiken) of Klaver. In dat geval neemt iedereen u wel wat serieuzer.
Ikzelf sta er wat genuanceerder in, ik vind dat groene geneuzel slechts marketing voor een valse belofte. Want alles wat als groen word bestempeld, om in te rijden of om mee te leven heeft een afdruk van jewelste achtergelaten waarmee het eigenlijk lachwekkend is dat het groen genoemd mag worden. Zoals het brandende schip met vele elektrische auto’s, het wordt gebracht op stookolie.
Groene verf is groen. Als we de wereld schoner willen maken, zullen we eenvoudiger moeten gaan leven, en ik kan u alvast voorspellen: Dat gaan de gansjes die in slagorde achter u aan waggelen en op deze nieuw bedachte vaart de volkeren meeliften, echt niet doen. Die willen blijven vliegen en skiën op hun drie vakanties.
Ik las een zin van Baltasar Gracian. Al heel lang geleden schreef hij wat op u en onze huidige president nu nog van toepassing is:
“aangezien liegen de regel is, moet geloven uitzondering zijn”
U bent uit hetzelfde hout gesneden, hoe wilt u dan vertrouwen herstellen?
Als we het Groen van GroenLinks mengen met het Rood van de oude PvdA, krijgen we de kleur: Donderbruin/Zwart. Niet donkerbruin, nee Donderbruin. Dat is precies het gevoel wat ik erbij krijg.
Juist die kleur, wat de politieke tegenstanders werd verweten te zijn, met een verwijtende knipoog naar het oorlogsverleden.
Uw knokploegen lijmen zich overal aan vast en spuiten andermans eigendommen onder. Wordt u toch de belichaming van de hypocrisie.
Daardoor wordt het herstellen van vertrouwen onder u in Nederland, Leiden in last, Frans!
Ik vertrouw en geloof u niet meer, dat kan niet meer veranderen.
U bent immers Donderbruin geworden.
Alle goeds!
Bert Schouwstra.
Reactie plaatsen
Reacties